درکلاس سوم تدریس داشتم ، یک ماه اول به سرعت برق و باد گذشت. نزدیک زنگ تفریح بود در حالی که داشتم وسایلم را جمع می کردم یکی از بچه ها از جایش بلند شد تا به سمت درکلاس برود دستش به جامدادی کناری خود خورد و وسایل داخل آن به زمین افتاد . در همین حین زنگ تفریح خورد. در حالی که با بچه ها کم کم از کلاس بیرون می رفتم حواسم به واکنش این دو بود .چند حرف نامناسب ازهر دو طرف ،عذرخواهی نصف ونیمه و شنیده شدن صدای کوبیدن لیوان روی میز از شدت خشم! متاسفانه این قبیل اتفاقات تازگی نداشت . چالش جدیدی در ذهنم شکل گرفته بود چرا با وجود اینکه معلم کتاب درسی را تدریس می کند ولی همچنان با برخی مشكلات رفتاری دانش آموزان مثل بد اخلاقی ، رفتارهای ناپسند ، بی نظمی ، عدم مشارکت ، عدم روابط بین فردی ، پرخاشگری ، استرس و گوشه نشینی و.. رو به رو می شود؟ چرا بعضی از دانش آموزان ، واکنش های رفتاری مناسبی نمی توانند از خود نشان بدهند ؟ حتی برخی از طرف خانواده هایشان آگاهی لازم را کسب نکردند .خلا اساسی کجاست ؟ موضوع اصلی این بود مطالب درسی حافظه محور است و تاثیر زیادی بر تغییر رفتار ندارد . من که نمی توانستم مطالب درسی را تغییر دهم. با دیدن مشکلاتی رفتاری و اخلاقی برخی از دانش آموزان به این فکر افتادم طرحی را مطرح کنم که بتواند همزمان با مطالب درسی محتوای کمکی برای آمورزش مهارت های زندگی و علوم رفتاری باشد . پس سعی کردم با ایجاد علاقه و جرای طرحم با عنوان “ادبستان” در دانش آموزان و انجام آن ، اخلاق و رفتار دانش آموزان را بهبود دهم . افزون بر دانش آموزان موضوع را با همكاران برخي از پايه‌هاي ديگر آموزشگاه درميان گذاشتم و آنها در اظهارنظراتشان مي گفتند : بچه ها به درس و مشق خود برسند ما را كافي است و يا باتوجه به حجم زیاد مطالب کتب درسی مقطع ابتدایی وقت و زماني براي اجراي اين طرح نيست و…خب آنها راست میگفتند کلی طرح های موازی در خصوص مسائل تربیتی به مدارس ابلاغ می شود که یا تاثیرگذاری درستی ندارد یا از ضمانت اجرایی خوبی برخوردار نیست .حجم کتاب درسی هم مانعی مزید بر علت است تا سراغ کارهای جانبی نرفت! با وجود این مشکلات طرح را نوشتم چون باور به بازبینی یاحذف برخی از محتوای کتب درسی مقطع ابتدایی داشتم و یقین داشتم آموزش مهارت های زندگی و علوم رفتاری در مقطع ابتدایی می تواند در آینده فرزندان کشورم مفیدتر و کاربردی تر باشد .لذا با برخی اساتید در این زمینه نیز مشورت کردم .وقتی از هدف اصلی طرح یعنی آموزش مهارت های زندگی و علوم رفتاری در دانش آموزان بر مبنای مهارت های تربیتی- ارزشی – اسلامی با آنها صحبت کردم با استقبال خوبی مواجه شدم . اکثرا اذعان داشتند این طرح می تواند جلوی تکثیر طرح های متعددکه همه یک هدف را دنبال می کنند ، بگیرد و آن را نقطه تحول خوبی برای تحقق مدرسه زندگی و امید آفرین می دانستند . یک سال تحصیلی را با واحد های کار تعریف شده در طرح ادبستان پیش بردم و حالا که سال داشت به اتمام میرسید با افتخار می توانستم بگوییم شاهد تغییر رفتار مطلوبی در دانش آموزانم بودم . لذا انگیزه ام برای تعمیم طرح به پایه های بالاتر بیشتر شد . با اصلاحیه و نگارش مجدد طرح توانستم آن را در 9 فصل (قابل اجرا برای پایه های اول تا ششم ) با واحد های کار مجزا برای هر مقطع تدوین نمایم تا معلم به راحتی بتواند با تلفیق مطالب درسی با واحد های کار ،خلا های رفتاری و مهارتی را در دانش آموزان کم رنگ کند. طرح های بسیاری در حوزه تربیتی ارائه شده ولی از ویژگی های شاخص طرح ادبستان اثرگذاری بالای آن است که می تواند کلاسی خلاق و مهارت محور با محوریت معلم خلاق را تربیت سازد. امیدوارم با نگاه حمایتی و دلسوزانه معاونت مقطع ابتدایی وزارت آموزش و پرورش از طرح” ادبستان “شاهد یک رخداد ملی ، تربیتی ، فرهنگی و اجتماعی در سطح مدارس ابتدایی کشور برای آینده سازان ایران قوی باشیم.