در طی تدریس و نظارت بر عملکرد کلاس‌ها، متوجه شدم که بسیاری از معلمان هنوز از روش‌های سنتی تدریس استفاده می‌کنند**، که این موضوع تأثیر مستقیمی بر کاهش انگیزه و تعامل دانش‌آموزان داشت. فضای کلاس‌ها یکنواخت و فاقد پویایی بود، و به نظر می‌رسید دانش‌آموزان با شور و علاقه کافی در یادگیری مشارکت نمی‌کنند. احساس کردم که این مسئله نیاز به یک تغییر بنیادین در شیوه‌های تدریس دارد، بنابراین تصمیم گرفتم یک جلسه با مدیر مدرسه، معلمان، انجمن اولیا و مربیان، و خانواده‌ها برگزار کنم تا این چالش را بررسی کنیم. در ابتدای جلسه، بر لزوم استفاده از تلفیق دروس و روش‌های نوین تدریس تأکید کردم و توضیح دادم که چگونه روش‌های سنتی می‌توانند مانع رشد خلاقیت و تعامل دانش‌آموزان شوند. سپس، هر فرد حاضر در جلسه دیدگاه‌ها و پیشنهادهای خود را بیان کرد و گفت‌وگویی مؤثر شکل گرفت که مسیر تغییر را هموار کرد. پس از این جلسه، کارگاه تفکر خلاق را طراحی و اجرا کردم، که در آن محور اصلی بحث تحول در روش‌های تدریس بود. یکی از مهم‌ترین بخش‌های این کارگاه، “یادگیری با طعم بازی” بود؛ در این بخش، معلمان را با روش‌های جذاب تدریس آشنا کردیم و از آنان خواستیم این روش‌ها را در محیط کلاس پیاده کنند. برخی از فعالیت‌هایی که اجرا شد: تلفیق دروس: ریاضی همراه با ورزش و بازی: معلمان مفاهیم ریاضی را از طریق بازی‌های عملی به دانش‌آموزان آموزش دادند، که باعث شد یادگیری سرگرم‌کننده‌تر و مؤثرتر شود. ادبیات در کافه کتاب: دانش‌آموزان به کافه کتاب برده شدند تا با فضای مطالعه و لذت خواندن کتاب آشنا شوند. فرهنگ و هنر در روز درختکاری: دانش‌آموزان به کانون رضوان و پارک مجاور مدرسه برده شدند، جایی که هر کدام یک نهال کاشتند و برای حفظ محیط‌زیست به پارکبان کمک کردند. همچنین در کانون، پنبه‌چینی انجام دادند و یاد گرفتند چگونه از منابع طبیعی مراقبت کنند. تدریس عملی و تجربی: درس کار و فناوری: یکی از اولیا که مهارت حصیربافی داشت، به کلاس دعوت شد و مهارت‌های خود را به دانش‌آموزان آموزش داد. در نهایت، بازارچه‌ای از کارهای دستی دانش‌آموزان برگزار شد، که هم باعث اشتغال‌زایی شد و هم به دانش‌آموزان نشان داد که چگونه می‌توانند مهارت‌هایشان را در آینده توسعه دهند. درس علوم در آزمایشگاه: برخلاف روش‌های قبلی که علوم به‌صورت نظری آموزش داده می‌شد، این بار دانش‌آموزان به آزمایشگاه رفتند و توانستند با انجام آزمایش‌های عملی، مفاهیم علمی را بهتر درک کنند. درس آمادگی دفاعی با کمک هلال احمر: یکی از کارکنان هلال احمر به مدرسه دعوت شد تا به دانش‌آموزان آموزش عملی کمک‌های اولیه بدهد، که این تجربه موجب تقویت مسئولیت‌پذیری و مهارت‌های امدادی دانش‌آموزان شد. استفاده از ابزارهای نوین آموزشی: تابلو هوشمند برای نمایش تصاویر آموزشی و کمک به یادگیری بصری کلیپ‌های آموزشی و انیمیشن‌های مفهومی برای جذاب‌تر شدن درس‌ها آموزش تعاملی از طریق فضای مجازی و منابع دیجیتال فعالیت‌های بهداشتی و اجتماعی: مربی بهداشت از یکی از دانش‌آموزان دعوت کرد تا درباره دیابت صحبت کند، زیرا این مسئله دغدغه‌ی بسیاری از خانواده‌ها بود. این روش موجب افزایش آگاهی و مسئولیت‌پذیری دانش‌آموزان درباره مسائل سلامت شد. این تغییرات، کلاس‌های درس را از حالت یکنواخت خارج کرد و فضای یادگیری را زنده و پویا نمود. دانش‌آموزان از این روش‌ها استقبال کردند و معلمان نیز مشتاق شدند که تدریس سنتی خود را با رویکردهای نوین جایگزین کنند.