در چنین شرایطی، با تکیه بر نگاه تحولی به آموزش و پرورش والگوی مدرسه ی تراز وکسب شایستگی ها ، آرزو داشتم مدرسه‌ای را رهبری کنم که به معنای واقعی، «مدرسه‌ی زندگی» باشد؛ فضایی ایمن، با نشاط و پرامید که دانش‌آموزان به آن احساس تعلق و دلبستگی داشته باشند. مدرسه‌ای که در آن، تمامی ذی‌نفعان—شامل معلمان، اولیا، دانش‌آموزان و نهادهای محلی در کنار هم به پرورش استعدادها، آموزش مهارت‌های زندگی و فراهم آوردن فرصت‌های عادلانه‌ی یادگیری بپردازند و دانش‌آموزان را از حواشی و آسیب‌ها به سمت مسیر رشد و خودشناسی سوق دهند. در همین راستا، از سال ۱۴۰۰، طرحی به نام «گلستان زندگی» را در مدرسه آغاز کردیم؛ طرحی ساده اما بسیار اثربخش که به مرور به یکی از ارکان هویتی مدرسه تبدیل شد. از همه‌ی دانش‌آموزان خواسته شد تا با توجه به شرایط خانوادگی خود، یک گلدان سفید به همراه یک گل به مدرسه بیاورند. دانش‌آموزان نام خود را بر گلدان‌ها می‌نوشتند و در دفترچه‌ای اختصاصی، مشخصات گل، شرایط نگهداری و برنامه‌ی آبیاری آن را ثبت می‌کردند. این طرح پس از تصویب و حمایت در شورای مدرسه، شورای دبیران، انجمن اولیا و مربیان و حتی نهادهای محلی روستا، با استقبال گسترده‌ای روبه‌رو شد. به‌تدریج تمام فضای دبیرستان ساجده آکنده از گل‌هایی شد که هر کدام نشانی از دلبستگی، مراقبت و مسئولیت‌پذیری دانش‌آموزان داشت. آنها با علاقه به گل‌های خود رسیدگی می‌کردند و معلمان نیز در این فضای دل‌انگیز، تدریس را با شور و انگیزه‌ی بیشتری دنبال می‌کردند. این فضا نه‌تنها موجب افزایش نشاط و تعامل مثبت در مدرسه شد، بلکه به بهبود چشم‌گیر روحیه‌ی دانش‌آموزان و خانواده‌ها نیز انجامید. این تجربه‌ی موفق مرا بر آن داشت تا گام بعدی را بردارم: احداث یک گلخانه‌ی آموزشی وتربیتی درقلب مدرسه. با برگزاری جلسات مشورتی متعدد و جلب مشارکت فعال همه‌ی ذی‌نفعان، به‌ویژه نهادهای محلی روستا، فرایند طراحی و اجرای گلخانه از مهرماه سال ۱۴۰۳ آغاز شد. در نیمه‌راه، با چالش‌های مالی مواجه شدیم؛ اما با توکل به خداوند و ارتباط با بنیاد برکت، این بنیاد خیّرساز وارد میدان شد و با حمایت‌های مالی خود، ما را در تکمیل ساخت گلخانه یاری کرد. اکنون گلخانه‌ی مدرسه به‌طور کامل احداث شده و فعالیت آن آغاز گردیده است. کاشت گیاهان آپارتمانی، گیاهان دارویی، توت‌فرنگی و فلفل دلمه‌ای در این فضا آغاز شده و دانش‌آموزان با اشتیاق، درگیر فعالیت‌های یادگیری، پرورش، نگهداری و بهره‌برداری از آن هستند. این گلخانه نه‌تنها بستری برای تربیت اقتصادی، زیستی و مهارتی دانش‌آموزان فراهم کرده، بلکه به تقویت هویت مدرسه به‌عنوان مدرسه‌ ی «تولید و مهارت» منجر شده است. امروز، وقتی نگاه می‌کنم به مسیری که از آرزو آغاز شد و اکنون به بار نشسته است، باور دارم که با امید، ایمان، مشارکت و پیوند مدرسه با زندگی واقعی دانش‌آموزان، می‌توان مدارسی ساخت که نه‌تنها محل آموزش، بلکه مأمن رشد، آرامش و شکوفایی باشند. هم‌زمان، نیاز به فضای جدیدی برای آموزش مهارت‌های عملی بیشتر حس می‌شد. هدایت انرژی دانش آموزان از «حواشی» به «کسب شایستگی ها و آموزش مهارت‌ها و تولید و درآمد » و تقویت پیوند خانواده–مدرسه. فضای خالی انتهای حیاط مدرسه، که پیش‌تر متعلق به شیفت دوم بود و حالا با یک نوبت شدن مدرسه در اختیار ما قرار گرفت، به فرصتی برای تحقق رؤیای دوم تبدیل شد: احداث کارگاه تخصصی کاروفناوری و مهارت‌آموزی (کارگاه کارآفرینی) با تلاشهای بی وقفه وجذب کمکهای اولیا وهمکاران وخیرین ، جامعه محلی و به‌ ویژه بنیاد برکت، و بر پایه نظرسنجی از دانش‌آموزان و شناخت نیازهای بومی منطقه، تجهیز کارگاه آغاز شد. از اردیبهشت ۱۴۰۴، کارگاه با راه‌اندازی رسمی رشته سفال‌گری آغاز به کار کرد و شادی و ذوق در چشمان دانش‌آموزان موج می‌زد.در ادامه، بخش‌هایی همچون گلیم‌بافی، معرق‌چوب، رزین و شمع، رباتیک و آموزش گل‌وگیاه نیز آماده‌سازی شد و جذب مربیان برای دوره‌های تابستانی در دست اجراست. گرچه به دلیل هم‌زمانی پایان پروژه‌ها با روزهای پایانی رویداد ملی الف تا، هنوز فرصت نمایش عملی خروجی تمام رشته‌ها فراهم نشده، اما زیرساخت‌های کامل آماده‌اند و آموزش‌ها پس از امتحانات نوبت دوم آغاز خواهند شد. اکنون، مدرسه ساجده نه فقط محلی برای آموزش رسمی، بلکه زیست‌بومی برای رشد، یادگیری، نشاط، هویت‌یابی و مهارت‌آموزی است. دگرگونی از دل رؤیا آغاز شد، با هم‌افزایی شکل گرفت و به تجربه‌ای زنده و الهام‌بخش تبدیل شد؛ تجربه‌ای که امید دارم روایت آن، دریچه‌ای باشد به دگرگونی مدارس دیگر… قصهی تحول دبیرستان ساجده اثبات می‌کند اگر انگیزه، مشارکت و نگاه خلاق گرد هم آیند، حتی پرچالش‌ترین مدرسه می‌تواند به گلستانی از زندگی و امید تبدیل شود. این است تجربهی نوآورانه ی ما برای رویداد «الف تا»؛ روایتی که باور دارد «جهاد ما ساختن انسان است» و در لبخند هر دانش‌آموز، به ثمر نشسته است.